De Bank of England zorgde voor een historische renteverhoging ondanks dreigende recessie

Historische wandeling

De Bank of England is traditioneel conservatief in haar renteaanpassingen en hoewel zij bijna een jaar geleden, vóór de meeste van haar belangrijkste collega's, aan haar verhogingscyclus is begonnen, heeft zij zich beperkt tot kleine wijzigingen. Omdat deze strategie niet werkte en de inflatie bleef stijgen, brak zij met de conventie en gaf zij bij elk van de vorige twee bijeenkomsten grotere verhogingen van 0,5%.

Vandaag ging zij een stap verder met een nog agressievere verhoging van 75 basispunten ^[1], iets wat zij in drieëndertig jaar niet heeft gedaan. De Bankrente staat nu op 3%, het hoogste niveau sinds 2008.

Het besluit was echter niet unaniem, zoals typisch voor de BoE. Zeven beleidsmakers stemden voor de maatregel, maar twee leden waren tegen een kleinere verhoging, wat de verdeeldheid binnen de centrale bank benadrukt. De ene stemde voor een aanpassing van 0,25% en de andere voor 0,5%.

Onzekere achtergrond

Bankfunctionarissen hebben beslist een zeer moeilijke en weinig benijdenswaardige taak, want zij wandelen in wezen in een recessie en de recente politieke onrust heeft het er niet gemakkelijker op gemaakt. Het VK is dit jaar drie keer van premier gewisseld en de opvolger van de heer Johnson werd de kortstzittende premier

De beruchte minibegroting van mevrouw Truss met de enorme belastingverlagingen leidde tot marktturbulentie en dwong de centrale bank om in te grijpen in de obligatiemarkt, terwijl GBP/USD een historisch dieptepunt bereikte.

Zij werd uiteindelijk vorige week vervangen door de heer Sunak, de tweede premier op rij die niet door het grote publiek is gekozen. Bovendien heeft hij de publicatie van het begrotingsplan voor de middellange termijn uitgesteld van 31 oktober tot 17 november

Dit voegt een extra niveau van onzekerheid en complexiteit toe, aangezien de centrale bank vandaag haar rentebesluit heeft genomen en haar economische projectie heeft bijgewerkt, zonder het voordeel van deze kennis.

Zachtere taal

De historisch grote renteverhoging ging gepaard met een minder havikistische verklaring** dan voorheen, omdat de rente in minder dan een jaar tijd met 290 basispunten is gestegen en de economie in gevaar is.

De meerderheid van het comité is nu van mening dat verdere verhogingen "nodig kunnen zijn" om de inflatie terug te brengen naar de doelstelling van 2%, zij het "op een lager niveau dan op de financiële markten is ingeprijsd", wat ingaat tegen de marktverwachtingen rond het eindtarief.

Dat is milder dan het advies van de Fed, die haar meest agressieve verkrappingscyclus in minstens drie decennia doorvoert. Ondanks dat de markt zich voorbereidde op een vertraging, sloot ze gisteren een pauze uit. In feite leek voorzitter Powell nogal hawkish door te zeggen dat de eindrente uiteindelijk hoger zou kunnen uitvallen dan in september werd verwacht (mediaan 4,6%).^[3]

Recessie en hoge inflatie

Terwijl andere centrale banken de vrees voor economische krimp gemakkelijk hebben weggewuifd, is de BoE veel somberder over de vooruitzichten van de Britse economie. Het bijgewerkte Monetary Policy Report van vandaag schetst een "zeer uitdagend" vooruitzicht en voorspelt een "langdurige recessie" tot ver in 2024.

De consumentenprijsindex (CPI) bedroeg in september 10,1%, het hoogste niveau in veertig jaar, en de bank verwacht dat de index verder zal stijgen tot ongeveer 11%** in het vierde kwartaal, wat echter lager is dan de 13% die zij in augustus voorspelde. De CPI-inflatie zal in het eerste kwartaal van 2023 in de dubbele cijfers blijven en zal naar verwachting niet vóór 2024 onder de doelstelling van 2% komen.

Marktreactie

GBP/USD daalde gisteren na het besluit van de Fed, toen voorzitter Powell een havikistische toon aansloeg, ondanks dat hij zinspeelde op een matiging van het tempo van de renteverhogingen. Vandaag bleef het dalen en stond het onder meer druk na de uitkomst van vandaag.

Ondanks de historisch grote renteverhoging door de Bank of England en het feit dat functionarissen nog steeds meer verkrapping verwachten, heeft zij haar retoriek afgezwakt en blijft het beleidsverschil ongunstig.